Skolastik Düşünce Ne Demek

Skolastik Düşünce

Skolastik düşünce, 11. yüzyıldan 17. yüzyıla kadar Batı Avrupa’da hakim olan felsefi ve teolojik bir akımdır. Bu akım, antik Yunan felsefesinin, özellikle de Aristoteles’in düşüncelerinin Hıristiyan teolojisiyle birleştirilmesiyle ortaya çıkmıştır. Skolastik düşüncenin temel amacı, Hıristiyan inancını akıl yoluyla temellendirmek ve savunmaktır.

Skolastik düşüncenin en önemli temsilcileri arasında Thomas Aquinas, Duns Scotus ve William of Ockham sayılabilir. Bu düşünürler, Aristoteles’in mantık, metafizik ve ahlak felsefesi gibi alanlardaki çalışmalarını Hıristiyan teolojisiyle uyumlu hale getirmeye çalışmışlardır.

Skolastik düşüncenin temel özellikleri şunlardır:

Akılcılık: Skolastik düşünürler, aklın insan bilgisinin en önemli kaynağı olduğunu savunurlar. Onlara göre, akıl yoluyla Tanrı’nın varlığını ve sıfatlarını, ruhun ölümsüzlüğünü ve ahlaki değerlerin nesnelliğini kanıtlamak mümkündür.
Gerçekçilik: Skolastik düşünürler, gerçekliğin nesnel ve bağımsız bir varlığa sahip olduğunu savunurlar. Onlara göre, gerçeklik, Tanrı tarafından yaratılmış olan ve kendi yasalarına göre işleyen bir düzendir.
Evrenselcilik: Skolastik düşünürler, evrensel kavramların gerçek olduğunu ve nesnelerin bu kavramlara göre sınıflandırılabileceğini savunurlar. Onlara göre, evrensel kavramlar, Tanrı’nın zihninde bulunan ve nesnelerin özünü oluşturan idealardır.
Teolojik merkezcilik: Skolastik düşünürler, teolojinin tüm bilimlerin en önemlisi olduğunu savunurlar. Onlara göre, teoloji, Tanrı’nın varlığını ve sıfatlarını, ruhun ölümsüzlüğünü ve ahlaki değerlerin nesnelliğini kanıtlayan bir bilimdir.

Skolastik düşünce, Batı Avrupa’da uzun yıllar boyunca hakim olan bir akım olmuştur. Ancak, 17. yüzyılda, Rönesans ve Reformasyon hareketlerinin etkisiyle skolastik düşünce gerilemeye başlamıştır. Bu dönemde, skolastik düşüncenin yerini, deneysel bilimlere ve akılcılığa dayalı yeni bir felsefi akım olan modern felsefe almıştır.

Skolastik Düşünceyle İlgili Faydalı Siteler ve Dosyalar