Bir köyde, iki kardeş olan Hasan ve Ali, yaz günlerini ailelerinin ahırında geçirirlerdi. Hasan, Ali’den bir yaş küçüktü ve ikisi de babalarının seyisi Dadaruh’la birlikte ahır işlerine yardımcı olmaktan keyif alırlardı. İkisi de atlara bayılırdı ve onları tımar etmeyi en sevdikleri etkinlik olarak görüyorlardı.
Bir gün, Ali ahırda yalnız başına kaldığında, İstanbul’dan anneleri tarafından gönderilen yeni bir kaşağı buldu ve kullanmaya karar verdi. Ancak kaşağın dişleri çok keskin ve sivri olduğu için atlara zarar veriyordu. Ali, kaşağıyı köreltmeye çalıştı ama başarılı olamayınca sinirlenip onu parçaladı ve yalağın içine attı.
Ertesi gün, babası parçalanmış kaşağıyı buldu ve kimin yaptığını sordu. Ali korktu ve suçu kardeşi Hasan’ın üzerine attı. Babası Hasan’a inandı ve onu cezalandırdı. Hasan, ahıra girmesi yasaklandı ve evde kalmak zorunda kaldı.
Bir yıl sonra, anneleri İstanbul’a gittiğinde, Hasan kuşpalazı hastalığına yakalandı. Durumu kötüleşti ve doktorlar onun iyileşemeyeceğini söylediler. Ali, vicdan azabı duydu ve gerçeği itiraf etmeye karar verdi. Ancak, Hasan’ı affetmesi için babasına gerçeği anlatma fırsatı bulamadan, Hasan hayatını kaybetti.
Ali, kardeşinin ölümüyle başa çıkmak zorunda kaldı ve yalanının sonuçlarını öğrenmiş oldu. Bu hikaye, yalanın ve suçu başkasının üzerine atmanın ne kadar kötü sonuçlar doğurabileceğini göstermektedir. Aynı zamanda, vicdan azabının insanı ne kadar etkileyebileceğine ve insanların hatalarını düzeltmek için ne kadar çaba sarf edebileceğine dair önemli bir ders sunmaktadır.